Krijgen olifanten zoveel meer aandacht, puur omdat ze zo groot zijn? Ik vrees het. Zouden ze even groot zijn als de varkens - van wie ze familie zijn - dan keken de mensen even weinig naar ze om als naar miereneters. Het tijdschrift Raster bracht net een nummer uit over twee Duitse schrijvers buiten de mainstream. Een van hen is Alexander Kluge, tevens advocaat, televisie- en filmmaker.
Cyrille Offermans vertaalde van hem oa. 'Filmverhalen'. Verzonnen verhalen zijn het. Eén ervan gaat over het filmen (zo vroeg als 1904) van de executie van een olifant die zich misdragen heeft. Hij heeft drie bewakers gedood en is veroordeeld tot de elektrische stoel.Uit dierexecuties - er zijn er meer in de geschiedenis - leer je de mensen kennen. Ik denk aan de moeder van de schrijver Jules de Palm, die zo'n stoute schemerlamp had. Steeds weer stond hij haar in de weg of viel hij om. Zo'n ondeugende lamp.
Bij Kluge's olifant komt nog iets anders: film. De elektrocutie van de olifant wordt gefilmd op 35mm. En trekt veel betalende bezoekers. Waarom?Kluge geeft één prachtige reden voor hun bezoek aan de film, die maar anderhalve minuut duurt: 'Vermoedelijk beschouwden ze hem als bewijs voor het feit dat ze nog leefden'. Morgen de olifant bij Lord Byron.