D.Hooijer

D.Hooijer (2)

Twee keer was ik op visite bij D.Hooijer, die eigenlijk Kitty heet. Ze is de enige Kitty die ik ooit heb gekend. De Kitty-dichtheid in Nederland is klein, dezer jaren. Haar schuilnaam - geen pseudoniem, een echte schuilnaam - verbergt zelfs dat ze een vrouw is. Wie noemt zich nu D.Hooijer als ie Kitty heet?

We spraken uitvoerig en grondig over onderwerpen als het zitten op barkrukken en het gebruik van het woordje 'trut'. Onvermoede diepten openden zich. Ik zou met Kitty zonder moeite een volle avond over bloemen kunnen praten, dat zou heel interessant worden. Luister maar naar de opening van haar verhaal Leliƫn, uit 'Sleur is een roofdier', door een mirakel juist genomineerd voor de Libris-prijs: 'Ik heb altijd wel rozen staan van deze of gene, mooie bloemen zijn dat. Maar de seks die daarop volgen moet, vind ik oppervlakkig. De rozen fluisteren dat ze het menen, het menen, tot ze verleppen. Ik ben te beklagen want ik meen het niet. (...)' D.Hooijer schrijft korte verhalen. Alleen maar. Nu al drie bundels lang. Het korte verhaal gaat niet verloren.

Tags: 
D.Hooijer, Sleur is een roofdier
Beluister fragment