Bij sommige tentoonstellingen moet je je afvragen 'is ie gek genoeg?'. En dat is deze, ruimschoots.'Eilandenrijk', een zoektocht naar de culturele ziel van Den Haag' is te zien in het Haagse Stroom, aan de Hogewal.Eilandjes genoeg in de Haagse kunst, en die ziel? Zoeken is altijd goed.
Werk van acht duo's zag ik. Vroege, heel precieze Den Haag-tekeningen van Philip Akkerman hangen tegenover Den Haag foto's van zijn vriend Jos Smits (1958-2006), strepen van Willem Hussem (1900-1974) naast wanhoopsfantasieën uit de oorlogsjaren van Piet Ouborg (1893-1956). En zo verder.En dan, schilderijen van Marcel van Eeden. Begin jaren '90 schilderde hij. Je ziet een aanloop naar z'n latere tekeningen. Ook al Den Haag. En meteen een busabri onder een fronsende huizenrij dat mijn hart stal.
Van Eeden koos als duo-partner de schrijver - die eens schilder wilde worden - J. van Oudshoorn (1876-1951).Merkwaardig, ook al omdat de Hagenaar Van Oudshoorn bijna al z'n werk in Berlijn schreef (hij was diplomaat), waar Marcel van Eeden nu werkt en veel bijval krijgt.Van Oudshoorn. Ik lees 'Willem Mertens' levensspiegel' (geschreven 1910-1911) en duik onder in de schaduwen, waarin de hoofdpersoon voortgaat naar zijn bitter eind. Geen beter - en eerlijker - portret van een zenuwenlijder. 'Een meesterlijk boek' verzuchten we unisono.Die schaduwen, weet ik nu, deelt hij met zijn stadgenoot, de jonge Marcel van Eeden. Maandag 10 december is Van Eeden te horen in De Avonden.Later meer.