Miranda July (2)

Wat haar personages delen is verhoogde waarneming, een verhoogd zelfbewustzijn, zo dat het pijn gaat doen. Net als in haar film 'Me and you and everyone we know' (2005). Ze meent het. Ironie is een manier om wat anders te pijnlijk zou zijn toch te zeggen. De hartsvriendin verlaat de hoofdpersoon in 'Something That Needs Nothing': 'I ran a bath. Just before I stepped in the tub, I heard the front door close and froze midstep; she was gone. (...) With one foot in the bath, I stood waiting for her return. I waited an unreasonably long time, long enough to realize that she would'nt be back tonight. (...) I studied my position in the bathtub. The foot in the water was already wrinkly. How would I feel when night fell? (...) Would she understand that time had stopped while she was gone?' Zoals Arnon Grunberg als kamerjongen ging werken om de andere kant van de wereld te zien zo vermoed ik dat Miranda July ook werkelijk een naaicursus voor huisvrouwen heeft gevolgd en zwemles heeft gegeven aan bejaarden. Er zijn details die je alleen uit de praktijk haalt. Zoals het schoonmaken van de telefoon door haar voorgangster in de peepshow: 'She cleaned a telephone reciever with Windex and paper towel and told me to never leave it sticky.'Tot slot dit (uit: The Man on the Stairs): 'That is my problem with life, I tush through it, like I'm being chased. Even things whose whole point is slowness, like drinking relaxing tea. When I drink relaxing tea, I suck it down as if I'm in a contest for who can drink relaxing tea the quickest.' Dit is haar eerste bundel. Er komt in september al een tweede.Nb. De vertaling Niemand hoort hier meer dan jij kwam uit bij de Bezige Bij.