Wat Arnon overkwam (2)

Arnon antwoordde woensdag 18 juli: "Ik hoorde dat je erg geschrokken op de radio had geklonken. Het gaat goed. Het ging eigenlijk meteen al goed. Ondanks wat lichte lichamelijke klachten. Kijk, iemand die je met een honkbalknuppel in zijn woning gijzelt en dreigt je te vermoorden en dat meent of lijkt te menen, dat is niet prettig. Dat deze man me niet binnen drie seconden vermoordde - wat hij had kunnen doen - betekent dat hij kennelijk aarzelde. Hij wilde me alleen een lesje leren. Dus kruip ik over de grond. Bovendien lijkt het me dat je iemand die over de grond kruipt als echte man minder snel zal neerslaan dan iemand die probeert terug te vechten. Wat doe je tegen een almachtige vijand? Je past je aan en probeert een weg naar buiten te vinden, zonder al te veel risico's te nemen."Dezelfde avond mailde ik terug: "Ja, ik schrok. Herinnerde me de paar keer mij zoiets overkwam. Mes, revolver (dat heette 'een gun'). Op het moment zelf was ik vrij coherent, achteraf werd de hele gebeurtenis een paar keer in detail afgerold en kwam de angst. Dat de man je niet meteen doodsloeg betekende dat er onderhandeld kon worden, zeg je. Klinkt helder, maar gaat uit van redelijk gedrag. Maar zo'n type kan om godweetwat - een verkeerd woord - in razernij ontsteken. De hondact was dus niet voor niks, denk ik. De hond wist hoe onberekenbaar het andere dier kan zijn. Misschien neem ik alles te ernstig op, maar ik haal opgelucht adem."Op vrijdag 20 juli besloot Arnon als volgt: "Ik had natuurlijk ook wel doodgeslagen kunnen worden. Denk ik. Maar iemand die het niet meteen doet aarzelt. Waarom zou je wachten, niet? Het gaat er wat de hond betreft vooral om dat je niet wilt terugvechten, er is geen eer aan jou te behalen. Ik geloof dat ik vrij nuchter ben. De eerste 24 uur hield ik de mogelijkheid open dat de jaloerse kok met zijn vrienden naar me toe zou komen, hij wist ongeveer waar ik woonde, toen dat niet gebeurde begreep ik dat hij daar te lui voor was. Voordeel is dat ik niet midden op straat door een volstrekt onbekende ben aangevallen maar in een huis dat ik vrijwillig had betreden, en dat ik achteraf natuurlijk niet had moeten betreden. Ik geloof in het algemeen dat angst plaats moet maken voor nieuwsgierigheid en dan komt er een moment dat je de angst gewoon vergeet. Dat heet geloof ik overmoed. Maar ik hield er geen rekening dat het meisje, die wist denk ik dat dit zou gebeuren, zo destructief zou zijn. Nogmaals je wordt altijd verraden door mensen die je denkt te kennen, dus door je eigen oordeel."En maandag 23 juli las Arnon het tweede deel van zijn verslag voor in de Avonden.