Eindelijk Snijders (2)

Zoals dit:'In 1992 schreef ik in de krant: "Ik heb wel begrip en zelfs sympathie voor de Turkse vader die zijn dochter thuis houdt. Hij probeert haar te beschermen tegen de lawine van verwarring en smeerlapperij die de moderne, liberale industriemaatschappij op hen afstuurt. De man probeert zijn wereld klein en overzichtelijk te houden, ik neem hem dat niet kwalijk." Een lezeres met de zeer Hollandse naam De Vries schreef me dat ze hoopte dat mijn keel zou worden afgesneden, omdat ik een verrader was. Deze reactie stelde me teleur, want het grootste deel van mijn artikel was een ode aan onze democratische rechtsstaat, waaraan de angstige boerenman uit Anatolië ten slotte toch zou moeten gehoorzamen. Hij zou moeten wennen aan de keuzemaatschappij, hij zou kunnen kijken naar seks en geweld op de televisie, maar hij zou het ook kunnen laten. Hij zou een moskee kunnen bezoeken maar ook een vreugdeloze, protestantse sekte. Hij zou zelfs Multatuli kunnen lezen en op een zonnige lentemorgen het huis bevrijd kunnen verlaten en de armen ten hemel strekkend kunnen roepen: Oh God, er is geen God. Ik was in die tijd leraar op een politieschool, de klassen zaten vol vreemdelingen, en ik had veel extra contact met ze, ik gaf ze bijles in de avonduren. Daarom voelde ik me een soort deskundige, zelfbenoemd.Ik herinner me uit die tijd een buitengewoon beschaafde jongen, Nezmettin, die zacht en bijna onverstaanbaar sprak. Als hij in de klas iets aan me vroeg, zei ik altijd, om hem weerbaar te maken: "Schreeuwen, jongen, boven de versplinterende barkrukken uitschreeuwen, je wordt politieagent, geen souffleur." Dan lachte hij vriendelijk, en kromp mijn hart, omdat ik zo'n botte klootzak was.Op een dag kwam hij in mijn kamer. Hij hield zijn hoofd scheef en zei dat hij niet in de les kon komen. Ik vroeg hem waarom. Hij zei: "Ik heb oorpijn en dat komt door u. U bent de vreemdste man die ik ooit ontmoet heb en uw vreemde verhalen komen door mijn oor in mijn hoofd. Mijn oor is er ziek van geworden."Dat vond ik prachtig, geen Hollandse leerling had zoiets ooit tegen me gezegd, ik was bang dat dit alles door de wals van de integratie zou verdwijnen. Nu, veertien jaar later, weet ik eigenlijk nog steeds niet hoe het zit met de gevolgen van die integratie. Aan het einde van deze eeuw moet iemand mij daar maar eens antwoord op geven.'NB. Elke dinsdag is A.L.Snijders om 12.10 te horen met zo'n verhaaltje in het VPRO-programma Cantina van Annette de Heijer, Jaap Boots en Aad van Nieuwkerk (óók Concertzender, dagelijks 12.00-14.00).