Zeester

Ichthyologie Er is een coelacanth gevonden, de missing link tussen twee vissen in. De vinder weende van verwondering. Onder zijn ogen lag voor 't eerst verbonden de eeuwen onderbroken schakeling. En allen die om deze vis heenstonden voelden zich op dat ogenblik verslonden door de miljoenen jaren achter hen. Rangorde tussen mens en hagedis en van de hagedis diep in de stof, verder dan onze instrumenten reiken. Bij dit besef mogen wij doen alsof de reeks naar boven toe hetzelfde is en kunnen zo bij God op tafel kijken.Hield God van vis? Ik dacht het. Monden van aaibare karpers zag ik, wat school er een behagen in vis.Daarna dacht ik aan de zeester en het meisje. Ik stond op een golfbreker aan het Scheveningse strand. En keek omlaag. Een kleine oranjewitte zeester had zich vastgekleefd aan een steen onderin een poel tussen het basalt.Een meisje (ze was een jaar of zes, haar oudere zusje scharrelde verderop) had in haar emmertje al veel verzameld: een mooi afgesleten stuk baksteen en een grote blauwe alikruik, ze lagen onder water, op een bodempje zand. Een klein aquarium had ze al. Om ons heen lagen, onder een grijze hemel de zee, de einder, het duin, het uitgestrekte, lege strand. Ingespannen zat ze in poeltjes te spitten, op zoek naar iets voor haar aquarium. Rossig ponyhaar had ze, ze droeg een grappige fantasiebikini en was heel bleek. Nu pakte ik de kleine zeester op. Ik voelde de zuignapjes aan m'n vingers. Ik gaf hem haar: 'pas op, hij leeft'.En nog eens: 'hij leeft hoor'.Het duurde even voor het tot haar doordrong. Eerst liet ze de zeester te water in haar emmertje, hurkte en keek er naar. Daarna stond ze op, keek in de verte naar waar ouders moesten zijn, riep opeens extatisch 'papa' en begon te rennen.