Er is licht en dan vallen er schaduwen. En zie, daar is het drama, at the dark end of the street. Liedjesschrijvers weten er raad mee. De schilderkunst leeft er van.
Eerst het licht, dan de schaduw. Maar de schepping ging toch andersom? Eerst was er duisternis. Toen kwam het licht.
In de tentoonstelling 'Zwart' in Kranenburgh in Bergen zoeken schilders en fotografen naar wat licht en donker vermag. Betekenisrijk, dat zeker.
Meteen zit je tussen uitersten: goed en kwaad, het verborgene en het openlijke, angst en opluchting. De 'Drempel' (2015) van Arjan van Helmond laat de grens tussen de twee werelden haarfijn zien.
Iets van de Bijbel draagt Renie Spoelstra - ze komt uit Drachten - in zich mee.
Ze maakt haar zeer grote vellen papier eerst zwart met houtskool. Daarna gebruikt ze een stuk gum als omgekeerd penseel en gumt zich een voorstelling door zwart weg te poetsen.
Een bijna bijbelse werkwijze. Er zij licht! Zoals de open plek in het recreatiegebied (2009), of de lichtplek op het water in Pacific (2016). Het omringende landschap blijft in Rembrandtesk halfduister gehuld.