Door het centrum van Den Haag lopen en om je heen kijken naar de torens. Raam onder raam onder raam worden het evenzovele vraagtekens. En Wood en Harrison geven in mijn ogen heel plausibele antwoorden. Zo, dat je concludeert: 'dit had ik altijd wel gedacht'.
Achter elk raam zit een kantoorachtige kamer waarin zich een man bevindt. Met een snelle lift zakken wij kijkers door plafond na plafond en krijgen steeds nieuwe blikken in nieuwe, maar toch even grote ruimten waarin een man iets doet. Ze lijken allemaal verdacht op elkaar, in hun pantalon en overhemd. In wat ze doen zit ook veel overeenkomst. Laten we zeggen de schijn van zinloosheid. Maar wat is in een kantoor zinloos? Een ballon opblazen? Op een ijzeren systeemkast liggen, de overal identieke stoelen op rijen zetten? Soms is het donker of flitst de tl aan en uit.
Scènes op de rand van verveling en dreigend geweld, die je door de vanzelfsprekende routine waarmee ze worden volvoerd steeds weer aan het lachen maken. Maar Wood en Harrison hebben gelijk: terwijl de lift waarin je als kijker ook opgesloten zit, verdieping na verdieping afdaalt naar het binnenste der aarde weet je: hier valt niks te lachen.
Al deze filmpjes zijn te krijgen op een DVD die West in voorraad heeft, ook deze, die 10x10 heet. Maandag na 22.00 in de Avonden meer