Wie wij zijn
vrijdag 15 maart 2013 - 23:01
Heet een hoofdstuk in het uitzonderlijke boek dat Marja Pruis schreef over Patricia de Martelaere. Een biografie die gaat over de onmogelijkheid van het schrijven van een biografie.
Proberen in de buurt te komen van 'iemand'. En je realiseren dat dat eigenlijk niet kan. Maar het ondertussen toch blijven proberen.
Marja Pruis begint zich al schrijvende - en dat schrijft ze ook op - te realiseren hoezeer over iemand schrijven verschilt van iemand 'kennen': 'In werkelijkheid worden de raadsels alleen maar groter'. Zou dat wat de schuchtere Patricia de Martelaere tijdens haar leven prijsgaf zijn wat Marja Pruis wil verzamelen? De Martelaere stond op gespannen voet met de openbaarheid. Verbood publicatie van persoonlijke bijzonderheden. In 2005 was ze wel aanwezig bij de uitreiking van de Libris-prijs, maar meed de camera's.
Pruis citeert Janet Malcolm: 'De brieven en dagboeken die we nalaten en de indruk die we hebben gemaakt op onze tijdgenoten, ze vormen slechts de schil rondom de kern van ons essentiële leven. Als we doodgaan wordt die kern met ons begraven.'
Marja Pruis betwijfelt dat. En vraagt zich af: 'Is de schil, of het omhulsel, uiteindelijk toch interessanter dan de kern. Of is dat het waarom je überhaupt in iemand geïnteresseerd raakt.'
Links:
RSS