Walter Benjamin stoned

 Hasjish nemen, in ernst. Walter Benjamin (1892-1940) deed het, in Berlijn rond 1930, om door te dringen in het geheim van het alledaagse. Dat doe je, dacht hij, door in te zien hoe alledaags het is wat zo ondoordringbaar lijkt. 

 Ik erfde Willem Brakmans Benjamin-bibliotheek. Meer dan dertig delen van de man die in 1940 zelfmoord pleegde in Port Bou. De man van het onvoltooide Passage-project, de ode aan de grote stad. Dit zijn aantekeningen van een Mescaline-trip. Op 22 mei 1934. nam hij 20 mg. Veel moeder, veel vrouw. Er staat oa.:

 "Het wezen van de moeder: wat gebeurd is ongebeurd maken. Het leven afwassen in de stroom van de tijd.

 Vrouwelijk werk: zomen, knopen, vlechten, weven.

 'Net of mantel, dat is hier de vraag'

 Twee soorten weefstof: plantaardig, dierlijk. Bos haar, bos planten. Het geheim van het haar: tussen plant en dier. Uit de kieren van het boswachtershuis groeien bossen planten.

 Net, mantel, zoom en sluier. Treurigheid, de sluier die onbewogen hangt en smacht naar een zuchtje om hem te luchten. 

 Haarfijne ornamenten: ook deze patronen komen uit de weefwereld.

 Het geheim van Piet de Smeerpoets: deze kinderen zijn alleen maar onopgevoed omdat niemand ze wat cadeau geeft. Daarom is het kind dat het boek leest rustig, omdat het al op de eerste bladzij zoveel cadeau krijgt. Een kleine cadeautjesregen valt daar uit de donkere nachthemel. Zo regent het onophoudelijk in kinderwerelden. In sluiers, als regensluiers, vallen geschenken op het kind, die de wereld voor hem versluieren. Een kind moet cadeautjes krijgen anders zal het net als de kinderen in Piet de Smeerpoets sterven, eraan kapot gaan of wegvliegen. Dat is het geheim van Piet de Smeerpoets."

Tags: