Ver weg?

 Is dat 'ver van de wereld', zoals Miek gevraagd wordt. Ze antwoordt: 'Je noemt Knockvologan ver van de wereld, maar waarom zien we steden eigenlijk als centra? Ik raak hier (ver weg van veel) steeds dichter en dieper met de wereld verbonden. Er is houvast aan het ontstaan door het observatorium dat we hier bouwden.'

 Er komen daar ook residenten. Om wat te doen? In de kunst is het woord onderzoeken niet meer weg te denken. Een Portugese P. komt stenen onderzoeken. En het is boos weer. Schrijft Miek: 'P. belde vanuit het observatorium om te vragen of het veilig was om de tuin te doorkruisen. Stond er niet te veel wind? De dagen daarna kreeg ze het zwaar te verduren. P. probeerde met oorbeschermers op aan haar proefschrift te schrijven, maar kon zich door al het lawaai nauwelijks concentreren. De stenen die ze wilde onderzoeken bleken twee keer zo groot te zijn dan ze zich had voorgesteld en pasten niet op het papier. Zo veranderde de residentie die een plek van inspiratie en contemplatie had moeten worden in twee slepende weken natuurgeweld.'