Trapje

 Op haar tentoonstelling 'Mistakes I've made' bij galerie Annet Gelink combineert Sarah van Sonsbeeck geluidwerende materialen als een doosje oordopjes, een eierdoos of een stuk piepschuim, die ze heeft verguld met wat er uitziet als platen met daarop het afsnijsel van haar verguldingswerk, zoals het per ongeluk op de vloer neerkwam. Opeens zien die opgehangen vloerstukken eruit als sterrenhemels.

 Daar midden tussen staat een voorwerp dat ook al ruimte schept. Een laddertje, waarop een plank rust. Heel herkenbaar het soort obstakel dat internationaal wordt neergezet om een parkeerplaats te reserveren. Dit in Istanbul op straat gevonden voorwerp werd - Duchamp getrouw ‑ door haar gekopieerd (2011‑2013). Het stond tegenover haar studio een parkeerplaats vrij te houden en bracht zo een ander van haar thema's - ontvreemde ruimte - binnen.

 Ik dacht, hee dit ken ik en herinnerde me hoe Louis Lehmann een paar grachten verderop ook eens een keukentrapje zag dat daar om de zelfde reden stond. Alleen Louis - geen automobilist ‑ begreep niet wat het trapje daar deed. Hij schreef er dit gedicht op. In 2008 verschenen in 'Teruggevonden gedichten' met foto van Alida Beekhuis.

 

 Er staat een trap op straat,

Een oude trap om nee tegen te zeggen,

Een trap die je niet zou toestaan je aan te spreken,

Een trap die je niet in je huis zou dulden.