Trapeze
vrijdag 09 januari 2015 - 12:18
Heet dit gedicht van Deborah Digges, vertaald dor Anneke Brassinga in haar nieuwe bundel Het wederkerige. De Amerikaanse Deborah Digges (1950-2009) pleegde zelfmoord door van een hoog gebouw te springen op de campus van Amherst University, Massachusetts. Er verschenen van haar vier bundels. Anneke vertaalde verscheidene gedichten.
Zie hoe het eerste donker de stad in de armen sluit
en wegdraagt naar wat wij gisteren de toekomst noemden.
O, de stervenden, wat een acrobaten zijn het.
Hier moet je de boot nemen van de ene dag naar de volgende,
of de dwarsliggers grijpen van de brug, hand over hand.
Maar zij zeilen als een slinger tussen eeuwigheid en avond,
duiken, herwinnen zich, balanceren in de lucht.
Wie kan op dit uur meeuwen onderscheiden van spreeuwen,
wind van draaideuren of stromingen buiten de rivier.
Sommigen, als kinderen op schommels, zwoegen hoger en hoger.
Roep ze niet terug roep ze niet binnen voor het eten.
Zie, slijtplekken maken ze, als vliegtuigstrepen aan de hemel.
RSS