Het was Henk Hofland die tegen beginnende journalisten zei: Schrijf op wat er gebeurt, want straks is het weg.' Het stadsarchief gaf vijftien tekenaars de opdracht de stad te tekenen.
Er zijn twee dingen nodig, een idee en een vorm.
De kleine schetsen van fietsers in mist of halfduister van Claire Harvey zijn oerbeelden. Harvey weet op hoeveel manieren je kunt komen aanfietsen, wegfietsen, mekaar al fietsend tegemoetkomen. We doen het elke dag, het is zo gewoon dat je het vergeet. Hier staat het, voor altijd.
Amsterdam is stukgefotografeerd, de grachtengordel verdraagt geen kwast meer. Wat dan?
Hagenaar Marcel van Eeden waagde zich aan Plan-Zuid, de Wolkenkrabber, die hij als vaker in z'n werk voorzag van tekst uit godweetwelk boek (Hermans?), die de zwaarte van het beeld benadrukt.
Marieke Zwart nam gestapelde huisnummers en andere gevelaccessoires als symbool voor de volgestouwde interieurs.
Maar alles kan, dus veranderde Robbie Cornelissen de Dam naar eigen inzicht. Het zou tijd worden. Kan dat monument niet eens weg?