Met gestreepte kleren kan je vele kanten op. Jerry Lee Lewis was de eerste die ik in een strepenshirt Rock'n roll, 'The devils music' zag spelen. Ik liep stad en land af voor zo'n shirt. Vergeefs. De Fransman Michel Pastoureau schrijft over de herkomst, van gevangeniskleding tot Coco Chanels matrozenshirts.
De aantrekkingskracht van strepen zou zitten in de dubbelzinnigheid. Zo draagt de orde van St. Jozef strepen, naar ik vermoed omdat Jozef zowel Maria's echtgenoot is als ook niet.
Strepen waren van de duivel, wat werd onderbouwd met een onduidelijke bijbelpassage bij Leviticus (19:19) die 'kleren in tweeën' (kleur? stof?) verbiedt.
Rond 1900 schreef de Parijse mode gestreepte jurken voor, terwijl in de Middeleeuwen hoeren - maar ook leprozen - verplicht de duivelse strepen droegen. In alle gevallen gaat het om onderscheid. Er zijn goede strepen en slechte. Zijn de 'stripes' in de Amerikaanse vlag (en zoveel andere) nu goed of slecht? En om grenzen.
Wat niet mag is aantrekkelijk. Waarbij komt het effect dat het zien van streepjes te weeg brengt. Naar streepjes kun je niet lang kijken, je krijgt je blik niet scherp. Er treedt een mentale onthechting of zelfs duizeligheid op. Ik denk, een vrouw die een man wil verleiden doet er goed aan streepjes te dragen.
PS. En er zijn zelden zoveel strepen gedragen als voor tijdens en na de Franse Revolutie.