Stok

 'Als ze de arm waarmee ze haar tas vasthoudt helemaal uitstrekt raakt de tas net niet de grond. Haar andere arm houdt stevig een stok vast. Ze leunt erop, dat zie je. Zonder stok komt ze niet ver. Soms staat ze stil. Dan zet ze haar tas op de grond en steunt met beide armen op de stok.'

 Paulien kon makkelijk naar huis fietsen om haar camera te halen, de vrouw was nog maar dertig meter verder. Dan wil ze ook weten hoe dat voelt. Beladen met tassen - maar zonder stok - legt ze het zelfde traject af. Gewoonlijk is ze de snelste op straat, nu de langzaamste. En ze registreert de verschillen. In hoe ze geluiden hoort, die nu stuk voor stuk langskomen, en hoe ze de vlugge medemensen - iederen haalt haar in - waarneemt op hun heen- en terugweg.

 Ze haalt Jean-Jacques Rousseau aan, voor wie het paard te vlug ging, dan raakte zijn kijken en denken in de war, zei hij. Hij liep liever.

 Als stok-ervaringsdeskundige zie ik dat de oude dame een pijnlijk linkerbeen heeft - andersom dan je zou verwachten. Wie met een stok loopt steunt elke eerste stap voluit op het stabiele rechterbeen, De stok ernaast en het pijnlijke linkerbeen - de pijn straalt door - overbruggen dan samen de tweede stap. 

 Als de vrouw soms stilstaat is dat om het pijnlijke been tot rust te laten komen. Voor de echte stok-experience is het wachten op een blessure.

 ps. Behalve in het Amsterdamse Stedelijk exposeert Paulien Oltheten nu ook - samen met Aukje Koks - in Gent.