Renie Spoelstra in Twenthe (1)

 Wat er al niet kan opdoemen. Starend in de diepe schemer van Renie Spoelstra word je een kind, dat wil doordringen in het donker. De wanden van haar zalen in het Enschedese Rijksmuseum zijn niet voor niks grijs, de belichting spaarzaam. Eerst wennen aan het duister, dan pas komt er van alles op je af.

 Soms priemt zonlicht gaten in de schemer. En de laatste tijd duiken tussen haar omineuze 'recreatiegebieden' - dat is nou Nederland - nieuwe vergezichten op, zoals een prachtige serie uit de trein geziene schemerlandschappen.

 Je gaat met je neus op het houtskool staan en ziet hoe gelaagd het is, hoe het bewerkt is met kneedgum. Renie Spoelstra tekent niet, ze schildert.

 Haar momenten kiest ze uit zelfgemaakte filmpjes, waarvan er een te zien is. Zodat je mee kunt kijken of het komt: 'Het dode punt van de schommel', zoals ze de tentoonstelling heeft gedoopt. Net tussen licht en donker. De eerste blik, de tweede, de stap terug, en weer zie je iets dat er zopas nog niet was.

 

Tags: