Meer dan televisie is radio een bron van heimwee. Ik heb een voorkeur voor radio die van ver weg - en lang geleden - komt, maar sinds de FM komt alle radio van dichtbij. Toch, de oude middengolf heeft Europa veel goed gedaan.
Voor oudjaar schetste Arnon Grunberg in enkele krantenregels een portret van zijn vader - die op 16 december 2012 100 geworden zou zijn, als radioluisteraar. Hermann Grünberg zat tijdens WOII ondergedoken in Nederland. Niet als Jood maar als gedeserteerde Wehrmachtssoldaat: 'Daarna werd radio zijn grootste passie. Vrijwel de hele dag, ook als we aan het eten waren luisterde hij naar Duitse radiozenders, Deutsche Welle, Deutschlandfunk.'
Als ik raden mag zat bij hem als geboren Berlijner ook de RIAS-middengolfzender, de Duitstalige Rundfunk im Amerikanischen Sektor in het pakket. Luistergedrag waaruit een reusachtig heimwee spreekt. Morgen zal ik Arnon vragen wat z'n vader opzocht, muziek? En zo ja wat voor muziek - Arnon noemde eens het lied van de Moor-soldaten. Nieuws? En hoe zijn reacties waren op wat hij hoorde. En dan de heimweevraag: heeft Hermann ooit in ernst overwogen terug te gaan naar Berlijn?
Toen ik eens bij moeder Hannelore thee dronk en een Bossche bol at stond de Duitse televisie, ARD, ZDF onophoudelijk aan