Een putdeksel kan een beetje los liggen zodat het, elke keer als er een auto overheen rijdt kadink-kadonk doet. Ritme van de straat. John Cage knikt goedkeurend.
Dit geluid is wat het fotoboekje 'Light S.E.S.A.' van Sarah van Sonsbeeck in beeld brengt. Voortgebracht door een putdeksel in Sao Paulo. Bewoners van de straat vertellen welke plaats het in hun leven inneemt. Het geluid zelf hoor je niet. Dat moet uit je achterhoofd komen. En dat kan. In de straat van mijn jeugd lag namelijk precies zo'n los putdeksel. Een geluid zo vertrouwd dat je het nooit meer vergeet. Auto's waren nog schaars.
Stilte - autogeluid - kadink-kadonk - wegstervend autogeluid - stilte. Hoe een geluid tot stilte werd. Nog stiller waren de reflecties van het zwiepend lichtsignaal van de Scheveningse vuurtoren door mijn dakraam op de muur: donker - lang - even donker - kort - donker.
'Light S.E.S.A.' duidt denk ik op een lichte versie van het Sao Paulaanse deksel, het type dat in goten ligt. De cimbaalachtige klank zal vrij licht geweest zijn. Zo’n deksel heeft Sarah meegenomen en verguld. Nu zwijgt het voorgoed.
Hoe geluid stilte voortbrengt. En, als mijn vuurtoren meedoet: hoe licht donker.