Pieter Waterdrinkers wereld (1)

 Nooit raak ik meer verstrikt in de schemer tussen fictie en non-fictie, tussen verhaal en journalistiek dan in het werk van Pieter Waterdrinker.

 Waar eindigt de verslaggever, waar begint de schrijver? De man die ik jaren terug aan de lijn kreeg als Russische correspondent voor de Avonden was bovenal verteller. En ontpopte zich als radioman toen wij er een gewoonte van maakten de kwaliteit van de sneeuw in Moskou akoestisch te testen. Verse sneeuw bij min vijftien klinkt anders dan oude sneeuw bij nul graden.

 En nu stuurde hij me zijn jongste manuscript voor nog wat puntjes op de i's en weer lees ik over Pieters Leben und Treiben in het land waar niets ondenkbaar of onbestaanbaar is.

 En onder zijn vingers ook steeds schrijfbaarder. Verzin het maar, leer de codes, beweeg je als een vis in het water van alledaagse afpersing, hoererij, religie en geweld, waar carnaval en dood buren zijn. Waterdrinker beheerst zijn onderwerp almaar beter.  Dit boek gaat 'De correspondent' heten, het understatement van de eeuw. Als je het zo bekijkt is ook Dante verslaggever, in hemel en hel.