K.Michel stelt in z'n gedichten vragen als 'ja maar waarom?' of 'zou het ook niet kunnen dat?' Hij neemt iets uit elkaar, bekijkt de onderdelen, zet het dan weer in elkaar. Anders, maar beter. Zo voert hij oppositie tegen de bestaande orde.
Donderdag hoop ik met hem door de stad Amsterdam te lopen voor een aflevering in de zomerserie van de Avonden. Zijn bundel Waterstudies (1999) bevat dit gedicht, dat de titel Jong landschap draagt:
Wakker worden in de asbak
Oksels en leer / De smaak van sokken
Rondjes lopen onder het tandenpoetsglas
Alles wat ik zie / Is uitzicht met ruitenwissers
Gebroken groen, huiskamerkoeien / Ruilverkaveling en spellingvereenvoudiging
De typische cakedoos van een dijkdorp
Drie keer achter elkaar / Zegt iets / Ik wil naar buiten
Mijn hart springt op / De was smelt in mijn oren
(...)