Nerveuze vrouwen (2)

 Een slachtoffer van rust werd de schrijfster Virginia Woolf. In 1897 schreef ze tijdens zo'n voorgeschreven rust: 'Dit dagboek wordt alsmaar langer, maar de dood zou korter en minder pijnlijk zijn.' Haar echtgenoot Leonard bleef geloven in rustkuren. Bij tekenen van een naderende crisis paste hij 'drastische maatregelen' toe: naar bed, volledige rust, veel eten en melk drinken. Tussen 1910 en 1915 deed ze vier van die kuren, verbleef wekenlang in een geluidsarme en verduisterde kamer.

 Ze verzette zich tegen de rust door 'uit het niets zintuiglijke indrukken en bijbehorende werelden op te roepen en als in een roes te schrijven.' Ze had last van stemmen in haar hoofd en visioenen: '...het zonlicht trillend als goudwater op de muur. Ik heb hier de stemmen van de dood gehoord.' 

 Een paar dagen voor haar zelfmoord smeekte ze haar arts nog 'Beloof me dat je me geen rustkuur zult voorschrijven...'.