Er is één vrouw met ontbloot bovenlijf. Ze draagt een broek. Het haar, toegebonden in een staartje, wordt opgetild door een rood koord, waarvan het uiteinde voor haar voeten ligt.
Haar rechterteen wijst omhoog, de linkervoet rust op een wit lapje, dat gescheurd lijkt uit de lap stof die ze in haar rechterhand houdt. Links is een deel van een wastafel te zien. Ze heeft de ogen gesloten, alsof ze wacht aan haar haren te worden opgehesen. Onmogelijk. Het is alles begoocheling. Al heeft het de schijn van een executie.
Borremans zegt in de catalogus met nadruk dat het geen jeans zijn die ze draagt. 'Het is een broek van mij. Ik schilder geen jeans - die zijn altijd lelijk.' Tegen zijn studenten zei hij 'kom nooit naar het atelier in jeans want daarin heeft nog nooit iemand een goed schilderij gemaakt.'
Wat is hoofd- en wat bijzaak in het Theater-Borremans? Je kunt ook beeldhouwen met boter en het resultaat tekenen en schilderen. Tot slot vertelt hij dat hij soms met zijn penselen spreekt: 'Je hebt me gisteren echt in de steek gelaten. Vandaag ga je beter je best doen, of je wordt ontslagen.'
Hij koopt veel kleren, rijk en wereldberoemd als hij nu is. Gaat hij naar het atelier in nieuwe en lukt het schilderij niet dan verdwijnen ze naar de kringloop: 'Als kleren niet goed zijn om mee te schilderen deugen ze voor niets.'