De schilder Mark Bradford (Los Angeles 1961) gaat altijd uit van details, waaruit iets groters, van alles kan voortkomen. Een reclame, flarden van een gesprek zijn genoeg: 'Het is altijd een glimp. En ik begin te fantaseren. Wil ook niet echt weten waar iets naar verwijst.’
Als zijn moeder hem als kind zag staren en vroeg waar hij aan dacht zei hij 'alles en niets'. Zijn gedachten gingen de wereld rond. Zij noemde hem dan Marco Polo.
Bij mijzelf thuis ging het net andersom. Ik zat ook vaak in gedachten te staren. Zo absent dat mijn mond er van ging openhangen, wat mijn vader bijzonder irriteerde. Ik moest er onmiddellijk mee ophouden, want het maakte 'een stompzinnige indruk'.
Mark Bradfords gedachten nemen vreemde vluchten, zijn juist geopende tentoonstelling in het Haagse GEM komt voort uit een enkel affiche van een bedrijf op een telefoonpaal in South Central. Een reclame voor snelle huizenverkoop om een tweedehands auto te kunnen betalen.
Tekst: 'Sexy cash. We buy ugly or old houses fast'. De begeerte. Maar ja, denken wij, dan heb je een auto, maar geen huis meer. Zover denkt de begerige niet. Die wil rijden, nu. Zo ontstond Bradfords Sexy Cash Wall (2015).
Een tekst waar je naar blijft kijken. Ik speciaal met Chuck Berry's klassieke liedje 'No Money Down' in gedachten. Ook Chuck wil immers koste wat kost een auto kopen. En weet precies wat voor een.
Als Mark Bradford een nieuw onderwerp zoekt gaat hij, vertelde hij, naar de kapsalon van zijn moeder waar altijd zeker drie mensen door elkaar praten.