Lucebert

 Frank is fan, van jongsaf, ik worstel. Luceberts grote en vaak dikke woorden hinderen me vaak. Uit de biografie weet ik van zijn katholieke achtergrond, die het hem moeil­ijk maakte temidden van de over­wegend com­munis­tisch gezinde vijftigers en Cobraïsten. En ja, zijn eigen wereldomspannende neigingen zijn zoveel oorspronk­elij­ker. Als Frank me détails en grapjes aan­wijst heb ik bijna vrede met zo'n gedicht als 'blauwe maan­dag': 

hij was byzantijns verwekt

maar nu ligt hij daar stom

in zijn tombe te mompelen

de stommeling bezocht door

de bezoeking nog stootblok te zijn

voor veren vodden vuilnis

een wrak in de wasbak van het heelal

Maar stiekem denk ik, okee gooi er nog 'n heelal tegenaan.