Laatste Avonden

 Jeroen van Kan wil De Avonden gedenken op VPRO's boekensite en vroeg medewerkers van het eerste uur Wim Brands, Anton de Goede en mij elk vijf gesprekken te kiezen met schrijvers of dichters 'die ons altijd zijn bij­gebleven'. Die zet hij dan de laatste drie weken van het jaar online. 'Het is een bescheiden bijdrage aan de uitvaart,' aldus Jero­en, 'maar toch'. En of we bij elk gesprek een notitie wilden maken. 

 Ik koos: mijn gesprek met W.F.Hermans over zijn voorlezen van De God Denkbaar in 1995, het roeien met Willem Brakman over de Scheveningse Waterpartij in 2001, Rudy Kousbroek, die in 2002 uitlegde waarom het onmogelijk is een schrijfbureau op te ruimen, de expeditie naar het geboortehuis van Anneke Brassinga in het bos bij Schaarsbergen in 2011. En mijn bezoek aan A.L.Snijders - toen een onbekende leraar aan de Politieschool in Lochem die weleens in de Avonden te horen was - in 2003.

 Snijders adres bleek een conglomeraat van scheef tegen elkaar hangende boerenhuisjes. Bij onze rondgang wees hij welke gedeelten van dit bouwvallig geheel hij in de loop der jaren had bewoond. Verlaten werkplekken, waar vaak nog sporen waren achtergebleven, meubels, stapels papier. Alles vochtig en koud, want er werd alleen gestookt in zijn meest recente verblijf.

 Ik verklap wat we onderweg aantroffen: een geheel uitgedroogde en daardoor gemummificeerde dode kat, die nog steeds rechtop zat.

 Tenslotte kwamen we in de centrale ruimte. Dat bleek te zijn: een volledige geëquipeerde werkplaats met werkbank en zaagmachine. Daar ontdekte ik de kern van zijn bestaan: het overeind houden van dit huis. Want steeds was reparatie nodig, door verval, het kruipen van boomwortels onder draagmuren etc.. Kortom, radio van het soort dat je op de Hilversumse zenders - behalve diep in de nacht - niet vaak meer zult horen.