Ischa Meijer en Annie Schmidt, weer en nog eens. Met Ischa werkte ik lange tijd wekelijks. Mijn radioregie bestond er voornamelijk in dat ik, als hij volgens het draaiboek nog 1 minuut had voor zijn gesprek, een briefje op tafel legde met '1 minuut'. Waarop hij het gesprek binnen precies een minuut afrondde en de muziek kon inzetten.
Een week later legde ik dat zelfde briefje dan weer neer. Ik heb het nog.
Voor de voorstelling deden we het spel van de lerarenzonen. De zijne gaf Geschiedenis, de mijne Duits. Ze hadden zelfs allebei leerboeken voor het Middelbaar onderwijs geschreven. Wij waren bezeten van de auteursnamen van schoolboekjes - net als W.F.Hermans, die ze gebruikte in z'n werk - en noemden ze beurtelings op.
Ik: Ahn en Moret. Hij: 'Mots et tournures difficiles'. Ik: Verdenius, Verdenius en Schouten. Hij: Duits. Ik: 'De Liefde en Mooy. Hij: Gallia. Ik: Schwere Wörter. Hij: Brouwer, Ras en Aler. Ik: Novem. Hij: Wereld in wording.
En dan kwam het verhaal hoe Wereld in wording, geschreven door negen geschedenisleraren waaronder de mijne, het meesterwerk van vader Meijer van de markt had geveegd. Dat hij tenslotte in eigen beheer had uitgegeven en waarvan nog grote onverkochte stapels in huize Meijer op zolder lagen. Het getal negen (Novem) was daar taboe. Maar pestkop Ischa smokkelde het alle conversatie binnen. Hoe laat is het? 'Negen uur rotjong.'
En dan begon ons radioprogramma.