Ina van Zyl (3)
woensdag 27 februari 2013 - 19:41
Vanmiddag was ik in hartje Amsterdam langs op het atelier van Ina van Zyl. Vragen te over. Praten over haar voorkeur voor het schilderen van details van het menselijk lichaam. En wat zo'n manier van werken nu onthult of juist verbergt. Over de uitsnedes die ze maakt.
Maar zij is het type kunstenaar dat maar één antwoord heeft: kijk maar. Zoals de dichter die ik op mijn vraag naar z'n bedoeling met een gedicht zei 'lees maar, het staat er toch'. Geen ontkomen aan, als een schilderij of een gedicht goed is, is elke toelichting een verzwakking. Ina van Zyl geeft liefst antwoorden op praktische vragen, over verfdikte.
Ze kwam hier vanuit Zuid-Afrika in 1995 en in 1998 was Wim Brands de eerste die haar interviewde en na een tijdje vroeg of ze alsjeblieft niet alléén maar met ja en nee wilde antwoorden. Dat is veranderd. Wat niet veranderd is zijn haar denkpauzes. Denkpauzes waarin je een heel scala aan mogelijke antwoorden voorbij hoort gaan.
Wie zo intens détails schildert van - toch vooral - het menselijk lichaam dwingt de toeschouwer steeds weer te bedenken wie toch de eigenares zou kunnen zijn van de genagellakte teen, de rookster van de filtersigaret. In het midden van elk kunstwerk bevindt zich een raadsel.
Vrijdagavond is het gesprek te horen in de Avonden.
Links:
RSS