Ian Buruma's Japan

 Het begint met kantoormeisjes: '...jonge vrouwen in keurige kantooruniformen - grijze rokken tot de knie en glimmende zwarte schoenen - die met sierlijke zilveren lepels de slagroom van hun chocoladeparfait aten.' Opwindend, maar afstandelijk: 'Reclame, populaire media, amusement, alles 'baadt in erotische fantasieën'. 

 Over de Japanse liftmeisjes maakte hij eens een film voor de VPRO. '...met hun zwaar opgemaakte gezichten, smetteloze uniformen met hooggehakte schoenen, witte handschoentjes en keurige ronde hoedjes, hun Kabuki-achtige falsetstemmen en de perfecte buigingen die ze maken wanneer de lift bij elke verdieping stopt. Ze hebben niet alleen urenlang onderricht gekregen over de manier waarop ze hun natuurlijke stem moeten vervormen, maar ook van machines geleerd hoe ze een buiging van precies vijfenveertig graden moeten maken. (...)'

 'Maar er zit ook een duistere erotische kant aan, alsof moderne warenhuizen met hun kinderlijke jingles, marmeren vloeren en tinkelende liftmuziek zijn voorzien van een spannend vleugje sadomasochisme.'

 Seks en keurigheid, een onverwoestbare twee-eenheid.