Gisteren bereikte de serie Brief voor de koning, die NRC-Handelsblad tot aan de troonsbestijging afdrukt een pijnlijk hoogtepunt, in de bijdrage van de Irakese dichter Rodaan Al Galidi.
Negen jaar was hij asielzoeker. In 2011 kreeg hij de Europese Unie Prijs voor de Letteren. En nu moet hij aanzien hoe asielzoekerscentra in tentenkampen zijn veranderd. Hij brengt dat onder de aandacht van de aanstaande majesteit.
Wie schrijft aan wie? Een bekroond dichter – hij is scherp en geestig – richt het woord tot een mollige acteur, die in de volgende aflevering van zijn soap tot koning gekroond zal worden. Het type acteur dat zich zo inleeft in z’n rol dat ie er zelf in gelooft. Dat is mooi. Wie schreef het stuk? Vooruit, wij allen.
Maar wie heeft de regie?
Mijn gedachten gaan uit naar de magistrale film The Truman Show, waarin alleen de hoofdrol van een reality soap niet weet dat heel zijn wereld een decor is, dat zijn familie, zijn vrouw en collega’s gescripte acteurs zijn. Tot hij op zekere dag gaat zeilen op de plas en het achterdoek bereikt. Waar een trap naar een deurtje voert.
Wij weten sinds zaterdag wie hem daar zal welkom heten. In de echte wereld: Rodaan Al Galidi.