Laagfrequent geluid voel je eerder dan je het hoort. Zoals bij naderend onweer. Geluid bestaat uit trillingen. Alles trilt. En natuurlijk maakt de aarde geluid, net als bomen of de bladzijden die je omslaat. Lotte Geeven ging van jongsaf op zoek naar de kern. Zo werd haar aarde van overzichtelijk en plat tot reusachtig en raadselachtig.
Zou je door een gat te boren aan de andere kant kunnen uitkomen? Wat zou er binnenin zitten? En welk geluid kwam daar vandaan? Na twee bezoeken aan de geleerden in Windischeschenbach wist ze dat een antwoord ergens tussen poëzie, kunst en muziek moest liggen.
Haar project trok aandacht. De hoorbaar gemaakte laagfrequente opnamen werden opeens overal ter wereld door dj's in hun mixages gebruikt, er werd over geschreven in China, Japan, Frankrijk, waar niet. De Duitsers werden gebeld door de wereldpers over de merkwaardige vrouw en haar geluid: 'Zijn dit de spoken van de aarde?'
Er moet wel een raadsel zijn in het midden van de aardbol, zegt Lotte. Als dat er niet was zou die aarde toch weer plat worden? Als kind al bouwde ze tunnels en probeerde onze tegenvoeters in China te bereiken tot ze op grondwater stuitte. Ze begon diepe boorgaten op te sporen. Toen legde ze contact met de Duitse Aardonderzoekers en hun diepste gat.
Wat hoor je nu eigenlijk op haar laagfrequente speakers? Liefst houdt ze het raadsel intact. Ze bouwde een installatie van audioschuim dat het geluid visueel uitbeeldt, ze kocht een oude Russische seismograaf die het grafisch weergeeft. Waarbij een foto van het Duitse wetenschappelijke team dat haar hielp.
Maar ze wil meer. Liefst een superdiep gat in een grote metropool, dat als een reuzenluidspreker de geluiden van diep onder ons de lucht in blaast. Kosten 5 miljoen euro. Het diepste gat, de hoogste hemel, ze keren altijd weer in poëzie, in dromen. Lotte wil het gat naar de mensen brengen, zegt ze. Het contact met wat je niet weet.