Hermans (2)

 Er was rode en witte wijn. Daarna, tijdens de middagsessie moest ik na een uurtje de opname stoppen wegens ‘dubbele tong’ van de voorlezer. Ik zei hem dat. Hij protesteerde, had heel goed gearticuleerd kunnen lezen met een glaasje wijn op, vroeger. Maar ik hield voet bij stuk en we spraken af ‘geen wijn bij het eten morgen’.

 Freddy kende ik als 'Hoofd Woord' bij de BRT. We maakten later het Archief W.F.Herm­ans, alle in­terviews met zijn vriend door de jaren heen, becomment­arieerd door hem in tien delen. Tussendoor kreeg ik nog veel te horen. Zoals Freddy's verhaal over hoe hij met Emmy en Wim op en avond over het Brouck­èreplein wandelde. Wim voorop, hij met Emmy op enige afstand, want Wim was dronken. Voor Hotel Metropole stond een bedelaar met een plastic bekertje vol munten, waarmee hij rammelde. Freddy: 'Je kon goed zien wat Wim in de zin had, hij wilde in het voorbijgaan, zwierig, wat kleingeld uit z'n zak halen en in dat bekertje doen. Maar hij was zo dronken dat het helemaal mis ging. De munten kwamen naast het bekertje terecht, dat hij de man ook nog uit handen sloeg, zodat die - voor het volle terras - zijn geld van het trottoir bij elkaar moest gaan rapen. En, Wim? Die stapte gewoon door, die had niks gemerkt.

 Dit en meer vind je niet in Freddy's ontroerende hagiografie 'De aardigste man ter wereld'. Ook niet zijn schimpscheut over het verhaal hoe Hermans 's nachts als ie niet slapen kon koffie zette en zijn eigen boeken ging lezen. Freddy: 'Huh? Koffie? Dat was wel whiskey hoor.'