Gustave Caillebotte (1)

 Parijse boulevards met regenglimmers op de kasseien. Paraplu's. Ik ken geen ander die het beeld van de vrouw en haar paraplu zo heeft neergezet. Mooie vrouw in lelijk weer. Nog het best als ze aankomt over een ijzeren brug met klinknagels. Die haar sierlijkheid onderstreept. Ik noem dat Caillebotte‑bruggen. In Frankfurt is er eentje am Main, van de musea naar de binnenstad. Ik had het geluk er te zijn bij regenweer. En daar kwamen ze, met hun Regenschirme.

 Gustave Caillebotte is het soort schilder dat beelden voor altijd benoemt. Niet dat hij het Parijse balkon ‑ liefst op een hoek van een viersprong waar de straten elkaar schuins snijden, zodat er op de scherpe hoeken fraaie architectonische oplossingen gevonden werden vol stenen godinnen, heeft bedacht, hij is er wel mee vereenzelvigd.

 De flaneurs van Baudelaire - toch in dezelfde tijd op de boulevards - zie je bij hem niet vaak. Wel staan mannen opvallend vaak over de leuning van een brug of een balkon zomaar wat te staren. Morgen meer.