God

 ’Hij legde uit dat God een uiterlijk en een innerlijk had, net als de mens. Het uiterlijk van God was het leven, dát aanbaden de mensen…’.(,,,) ‘Het innerlijk van God was de dood, verscholen achter het uiterlijk. Dáár ging de Bijbel over.’

 En dan probeert de jongen zich God voor te stellen: ‘Het vroor en er woei een ijskoude wind. God droeg een dikke winterjas en had een wollen muts tot over zijn oren en bijna ook tot over zijn ogen. Hij was een en al leven, stampend, hollend, dansend in de kou. Maar als ik goed keek zag ik dwars door die jas en die muts heen iets krioelen. En ritselen en knagen, als een muis achter het behang. Dat was zijn innerlijk, de dood die verwoed in de weer was om een gat in het uiterlijk te maken en daardoorheen naar buiten te breken en de rest van het uiterlijk aan flarden te scheuren. Bidden was eigenlijk aanvuren. God smeken alles in het werk te stellen heel te blijven, geen gaten te laten vallen in zijn uiterlijk. Want als dat gebeurde was voor iedereen afzonderlijk het leed niet te overzien, en dat leed was de dood.’