Gleuf

 Ik dacht de laatste gevonden te hebben in de Haagse Zeestraat. Een rij fietsgleuven voorbij Panorama Mesdag. Maar ze zijn verdwenen, zoals alles in Den Haag verdwijnt.

 De fietsgleuf roept een diepe ontroering op. Er waren er duizenden in Nederland. De gleuf heeft louter nadelen. Het voorwiel dat erin geplaatst wordt verbuigt, er komt een slag in. De gleuf raakt vol rommel zoals hier.

 Verdwenen. Of vervangen door onhandige rekken, die met de ketting hun entree maakten. En verbogen. En daarna door de paperclips.

 Nationale voorwerpen werden gezocht. Met deze gedachte werd ik vanmorgen wakker: je zou het Monument op de Dam eindelijk kunnen vervangen. Door de kaasschaaf van Henk van Os.

 Maar beter lijkt een Nationale Fietsgleuf even hoog als de piloon van nu, rechtop gezet.

 Ik geef de voorkeur aan de gleuf. Met een gedicht van K.Michel erop, de man die de Hofvijver rechtop zette opdat de vissen de zee zouden kunnen zien.