Gezichtsbedrog

 Twee ervan begoochelen de zinnen. Als Fred Sandback (1943-2003) zegt dat hij kamerhoge glazen platen tegen de wanden laat leunen – ‘leaning constructions’ (1969) - dan zie je die ook werkelijk staan. Toch, er mankeert iets. Ze zijn wel heel netjes gelapt en spiegelen doen ze ook niet. Dus leg je je vinger tegen het glas. En dat glas is er niet. Er zijn bij nader zien - op de plaats waar je de randen van glas denkt - alleen in het vierkant vierkant gespannen zwarte wollen draden.

 In de Gouden Eeuw was het kunststukje genoeg, nu blijf je zitten met vele vragen. Loop naar ‘Eerste kwartier’ van Aukje Koks. Tegen de muur is een lege lijst opgehangen, aan een wel erg dik stuk touw. In eerder werk van haar komt dat touw ook voor. Dreigend touw is het, dat spreekt van je verhangen - denk ik, maar dat komt uit eigen ervaring voort.

 Hier hangt aan dat zelfde touw – echt touw - alleen een lege lijst. Als je beter kijkt is ie op de muur geschilderd. Onder de lijst is een schoolbord opgehangen waarop iets gestaan heeft dat - door wie? -is uitgeveegd. Als je dichter bij komt blijkt de lijst deels van echt vurenhout, deels geschilderd, net als het schoolbord.

 Bedrogen. Maar met welk doel? Voor je het weet verzin je van alles. Bijvoorbeeld: er moet iets beginnen. Een schilderij, een schoolles, een voorstelling? Of alledrie tegelijk. Zo vergaat het de toeschouwer in Theater Aukje Koks.