Wat gebeurt er met het onmogelijke als je het kwadrateert? Dat is wat Martin Scorcese doet in 'Hugo', zijn hommage aan Georges Méliès, de filmpionier die in 1902 een raket vol meisjes liet neerkomen in het oog van de maan.
De films van Meliès zijn verfilmde toneelstukjes of gravures, die geen net-echt beogen. Hij sleept je mee in zijn fantasieën, juist daardoor. En nu, bij Scorcese gebeurt dat weer. In een overgestileerde jaren '30-versie van het Gare Montparnasse en zijn bewoners vindt een jongetje - dit is een kinderfilm, dat versterkt het - een geheime toegang tot de vergeten illusionist Méliès.
Je ziet het aan door je 3D-bril en kijkt als een kind in een onmetelijke kijkdoos. En wat zich daarin afspeelt is op zoveel manieren onwaarschijnlijk dat het volstrekt overtuigt