Er zijn, op een ochtend. Onder omstandigheden die het geval zijn. Maar dan? Zo beginnen vaak de gedichten van Jan Baeke in de bundel 'Houvastverankelijkheidsleer.' Ze beginnen nog niet eens, ze zijn er.
'Houvastvergankelijkheidsleer.' Dit is 'Oplossing'.
'Een miskende morgen
Zo zijn de meeste morgens
zei de voorzitter, juist aan die morgen
en het negeren van
kunnen we een voorbeeld nemen.
Neem bijvoorbeeld het opzichtige
voorbeeldig genegeerde meisje
dat ik van mezelf beschreven had
als voorbeeld van een meisje zijn
dat met miskende morgens raad wist
zei de voorzitter die een meisje was
en meisjeswaarheid sprak.
Misschien is dit wat we nog kunnen doen
een voorbeeld zijn voor iedere
denkbare goede oplossing?
Het probleem is
dat er geen goede oplossingen meer zijn.’