Eetbare vrouwen

 In het Gemeentemuseum is de Vincent Award Room ingeruimd voor 'The Female Touch', met werk van vrouwen over vrouwen. Vreemd voor een man. Wat is er dan anders? Wat en hoe doen v­rouwen als er geen mannen in de buurt zijn.

 Hoe zou ik het weten? Door hier in dit zaaltje goed uit mijn ogen te kijken? Het vrouwelijk lichaam is alomtegenwoordig, dat van anderen en dat van de schilderessen zelf.

 Mij viel het meest op dat het willen behagen - van jezelf zo goed als van anderen - niet verdwijnt, maar anders wordt. Als vrouwen vrouwen willen behagen ontstaat vaak een spel van vriendinnen. Waarbij mannen overbodig lijken. On­tstaat er een koketterie die mij buitensluit? Of?

 Erotiek is er in overvloed. Vaak indirect. Zoals de exotische vruchten in het werk van Lisa Juskavage waar zwangerschap de rijpheid van een vrucht wordt en het lichaam eetbaar.

 Ina van Zyl schildert soms tastbare lichamen, glanzend en vol sap, en hier gezichten met kleine huidschilfers. Maar ook andere vrouwelijkheid komt naar voren zoals in de matriarchale Boeroevrouw - een witte Surinaamse - van Iris Kensmil. Voor een man een ex­positie vol raadselen. Meedoen mag niet, maar kijken is toege­staan.  

Tags: