Duitse eigenheid

 Met Willem Brakman, die er een groot liefhebber van was bezocht ik eens een tentoonstelling van Duitse expressionisten in Munster. Daar drong tot me door hoezeer zijn credo in het schrij­ven overeen stemde met wat we daar zagen. En met hoe hij zelf schilderde, want dat deed hij ook.

 Je schildert of schrijft de wereld zoals jij hem ziet. Hij ging daarin zo ver dat sommigen hem onbegrijpelijkheid ver­weten en anderen er van alles achter zochten. Maar het was Willem.

Nu in Singer in Laren een uitgelezen collectie expressionisten te zien is had ik de kans buiten mezelf te treden en met de ogen van Willem en met de vingers van Archipenko, Macke of de mij onbekende Otto Mueller te kijken en te tasten. Navoelen. Natasten. De ontaarde kunst die de Nazi's begrijpelijk genoeg in de ban deden. Zoveel eigenheid was ze onverdraaglijk. Henri Laurens was overigens een Fransman.

Tags: