Dick Swidde (1906-1988)

 Met de oorspronkelijke Boze Buurman uit Ja Zuster Nee Zuster was ik vertrouwd. Talrijke radio-ondernemingen. Ik haalde hem dan van zijn huisje op het Suikerhofje en we reden naar Hil­ver­sum. Maar altijd eerst de rituelen: 'Handjes wassen, tand­jes plakken'.

 En een zakje gesmeerde boterhammen en een fles De Gruyter-wijn mee. Waarvan hij graag mee deelde.

 De zoon van de kachelsmid uit Purmerend was een begaafde vertolker van liedjes van Friedrich Hol­land­er als 'Jonny, wenn du Geburtstag hast' of 'Bleibe bei mir'.

 Hij sprak je altijd aan met 'kind'. Dick kon alles. Acteren, maar ook stoelen matten of zijn eigen broeken vermaken als ie wat aangekomen was. Dan verscheen er een puntige driehoek van een heel andere stof in de bilnaad van zo'n broek, Beetje bijgelovig was ie wel. Stond er in z'n tekst 'Ik wou dat ik dood was' dan vroeg ie mij als regisseur of dat alsjeblieft 'je kunt beter dood zijn' mocht wezen.

 Vele malen heb ik bij hem thuis de kolenhaard opgepookt.

 Toen het einde naderde nam hij me in vertrouwen. Het ging over zijn verzameling foto's van 'jongenslullen'. Hij liet me het laatje zien waar ze lagen. En of ik ze als hij dood was alsjeblieft in de kachel wou gooien. 'Anders komen er weer van die praatjes en dat heb ik liever niet.'

Tags: