Dave Meijers Nulpunt

 Waar moet zoiets eindigen. Hoe eindigt een landschap? Met al zijn hoekige vlakken. Ik kende dit veelluik niet. Wist niet hoeveel Meijer al in 2002 binnen rechthoeken van 18 bij 25cm kon laten gebeuren.

 Het Zeeuwse landschap - zijn land van herkomst - zit er achter, dat moet wel, het schemert er doorheen. Ook al zijn al deze luikjes gemaakt in een zwarte kubus met alleen een bovenlicht. Want zo ziet zijn atelier eruit. Het landschap zit in de kop van de schilder. En dat eindigt bij de rand. Zoals de abstracte landschapschilder Ben Akkerman me leerde: let op de randen.

 Ook bij Dave zijn er randen, waar hij moedwillig overheen schildert.

 Zo kom je in de abstractie, en die brengt je bij het schoolbord en de vierkantsvergelijking. Zou je alle factoren in Nulpunt tegen elkaar kunnen wegstrepen tot je alleen een kale horizon overhoudt?

 Wees gerust, bij Dave Meijer blijft het landschap zich roeren. Altijd weer zijn er oneffenheden. Gewild of ongewild. En daar moet dan iets mee. Een dijk, een dukdalf, een rafel, een splinter. En in het atelier dat ene randje dat praatjes heeft. Soms wordt de kwast dan een zaag of een hamer

 Er is leven. Er is ruimte. Wat daar de kop kan opsteken zit in deze doeken. Veel.

 In 'Nulpunt' komt het hele oeuvre van Meijer samen, maar het laat ook ruimte voor wat nog komen gaat. Titels als 'Ergens en overal' zeggen het.