Chuck Berry's prijs

 Chuck Berry (1926), een van de voornaamste scheppers van die droom stierf dit voorjaar en was maar zo verdwenen. En met hem zijn poezie. Niemand die beter schreef over autorijden. Natuurlijk had hij die Nobelprijs moeten krijgen. De man  die niet alleen schreef maar ook gelijkop zong, speelde en een nieuwe muziekstijl uitvond die ein­deloos nagev­olgd is. De Stones dankten hun doorbraak aan hem. Bewonderaar en navolger John Lennon zei 'Everything that goes ka-chunk ka-chunk' is Chuck Berry.

 Waar gaat het over? Over de highschool-jeugd van een blanke generatie. Geidealiseerd door een zwarte die al veel ouder was dan zij. Die Johnny B.Goode (1958) schreef op z’n 32^ste..  Over de jonge zwarte gitarist die oefent bij de spoorbaan. Maar de 'little coloured boy' in zijn tekst moest een 'country boy' worden. Hij veroverde het jonge blanke pop-publiek. Ook daarvoor zou die prijs moeten zijn, het doorbreken van de rassenscheiding. Tot zijn derde jaar had Chuck in zijn geboorteplaats St. Louis nooit een blanke gezien. De eerste was een brandweerman. Hij dacht dat die bleek zag van angst.

 Deep down in Louisiana close to New Orleans

Way back up in the woods among the evergreens

There stood a log cabin made of earth and wood

Where lived a country boy named Johnny B. Goode

Who never ever learned to read or write so well

But he could play a guitar just like a‑ringing a bell

Go go

Go Johnny go!

 He used to carry his guitar in a gunny sack

Go sit beneath the tree by the railroad track

Oh, the engineer would see him sittin' in the shade

Strummin' with the rhythm that the drivers made

The people passing by, they would stop and say

"Oh my, but that little country boy could play"

(...)