Hinke Schreuders verdiepte zich in de slaap. In haar slapende zelf. Slaapstudies zijn het.
Niets mooier dan iemand te zien slapen. Een lijf zich te zien terugtrekken uit de wereld. Het is een zesluik. Waarin ook het onbewuste zoeken naar slaaphoudingen. Op de rug, op de zij, terug naar de rug, de andere zij. Bijna hoor je haar slaapademhaling door de neus.
Wat gebeurt er in je slaap? Het je afkeren, zoeken naar een way out in het matras. Dat is wat je ziet. Terwijl ze me toch heel precies vertelde hoe de serie gemaakt is. Ze heeft haar slaap nagespeeld. Zich van boven laten fotograferen en de opnamen gebruikt voor haar versie in wit-blauw-grijs-zwarte, minuscule kruissteekjes op schilderslinnen, waarin de voorstelling hier en daar overloopt.
Te zien in de Amsterdamse Wetering Galerie. Naast ander werk. .