Vanmiddag de Jeroen Bosch-film van Pieter van Huystee gezien. Teleurstellend. Hij gaat over kunstpolitiek en het tentoonstellingsbedrijf, niet over de schilder Jeroen Bosch. De titel 'Geraakt door de duivel' slaat dan ook nergens op. Ja, veel uilen, gut wat een uilen. Nachtdieren ja.
Het begint voor de liefhebber hoopvol als blijkt dat Bosch misschien linkshandig was. Je kunt dat zien aan arceringen. Maar wie deed wat op zijn werkplaats? Linkshandigheid heeft veel gevolgen. Maar het blijft hangen, later bij een Antwerpse verzamelaar van tekeningen wordt er niet op teruggekomen.
Wat je ziet zijn functionarissen die rondreizend proberen dealtjes te sluiten, de minister ook, ja. Wat is de bedoeling van de jubileumtentoonstelling in Den Bosch? Zoveel mogelijk Bosch. Jullie mogen lenen als jullie restaureren.
Een restaurator die had kunnen praten over schildertechniek komt amper aan het woord. Wat Jeroen Bosch uitbeeldde en waarom hij het zo deed, men zwijgt.
Wij weten zoveel niet, dat vooral. En dat komt, lijkt me vooral omdat Bosch een individuele visie heeft die uitstijgt boven de gangbare kerkelijke.
Bosch als een modern kunstenaar. Het kan bijna niet anders. Hij werkte te vaak niet in de traditie. Van te veel is onbekend waar hij het vandaan had. Hij moet het wel zelf bedacht hebben. Over dit alles in de film van Van Huystee vol deskundigen geen woord. Morgen meer.