In een Hollands binnenhuisje in Leiden sprak ik met Heidi de Mare over haar boek 'Huiselijke taferelen, over de veranderende rol van het beeld in de Gouden Eeuw'.
Waar komt het Hollands binnenhuisje vandaan? Typisch Hollands is het niet. Uit de Bijbel dus en het was een stal. De stal werd tot een burgerlijk woonhuis waarvan de bewoners graag indruk maakten op de visite. Wat ze deden door zichzelf, hun kleding en bezittingen door schilders zo verfijnd af te laten beelden dat de vingers van de toeschouwer er nog steeds van gaan jeuken. Het medium 'huis' werd de boodschap.
Daar gaat het Heidi de Mare om, niet om 'het verhaaltje' en de vele betekenissen die je kunt zoeken achter het optreden van huisdieren of de schikking van attributen. Ze werpt blikken vooruit. Je ziet films en series van nu aankomen waarin driekwart zich binnenshuis afspeelt. Achter de gordijnen, waarvan de plooien en schaduwen in de Gouden Eeuw al zo spraakzaam waren. Tot luxaflex hun rol in de zone tussen binnen en buiten overnam.
Want daar zit de dynamiek, bij Vermeer, Van Hoogstraten, Pieter de Hoogh en nu nog steeds, bij de televisie van elke avond, waar verslaggevers staan te kleumen aan een hek, pratend tegen de diva binnen in de warme, luxe studio.
Dinsdagavond is het gesprek te horen in de Avonden.
ps. Freek de Jonge ontdekte eens een satellietkanaal waar je elke avond de kleumende internationale verslaggevers zag staan wachten op hun beurt in de journaals.. in de regen.. in de sneeuw..