Als je weg bent

 De zoektocht van Marja Pruis naar Patricia de Martelaere in het boek dat zo heet lijkt te eindigen zoals hij begon. Een onopgelost raadsel.

 'Ik zocht een walvis, maar zag hem zonder spijt verdwijnen voordat hij aan de oppervlakte was gekomen.' Heel vriendelijk. Doden hebben geen weerwoord. En zeker Patricia de Martelaere zou zich keren tegen alle veronderstellingen over de samenhang van haar werk en het leven dat ze zo zorgvuldig afschermde. Maar toch ook weer niet.

 De lezer van 'Als je weg bent' weet wel beter. Marja Pruis heeft de walvis boven water gebracht. En zijn naam is God, als idee, als houvast, maar ook als geliefde. Heel De Martelaeres werk en leven blijkt de queeste naar het absolute van een katholiek meisje, dat zich tenslotte met een traditionele katholieke mis begraven liet. Al werden daarbij nog wel twee tao-teksten voorgelezen.

 Minstens zo interessant aan 'Als je weg bent' zijn de bevindingen en overwegingen van Marja Pruis bij haar speurtocht. Het werk van een schrijver of wat je van hem/haar te weten komt boeit je en je wilt alles weten. Waarom? Er zijn steeds minder schrijvers die - zoals de nauwelijks geïnterviewde De Martelaere regelmatig deed - zeggen 'lees mijn boeken maar, daar staat het, ik heb er niets aan toe te voegen'.