In de Amersfoortse Kunsthal KAdE is er bij de 'Goed gemaakt'-tentoonstelling een afdeling aan gewijd. Net als in het bijbehorende nummer van het jubilerende Kunstschrift.
Wie schildert of schrijft is tegelijk toeschouwer. Tweemaal zelfs. Hij kijkt naar zijn eigen werk en verplaatst zich in de toeschouwer.
Als ik dat ben gebeurt het al te vaak dat een maker alle ruimte voor zichzelf blijkt te hebben opgeëist en voor mij geen ruimte overlaat. En ja, als ik iets niet goed vind komt dat vaak door een teveel.
De vraag 'wat kan weg' komt altijd terug.
In Rotterdam, in Boijmans, ga ik altijd even langs Saenredams Mariaplaats (1662), de Mariakerk in staat van verval met de boompjes die opschieten op het dak. De sloop van de kerk (1813-1816) kondigt zich aan.
Een vrijwel leeg grasveld achter de kerk. Er spelen wat kinderen, hondenuitlaters maken een praatje, opzettelijk klein geschilderd, waardoor het gebouw en de grasvlakte groter lijken. De kerkdeur is dicht.
De tekening die hij – al in 1636 - maakte is veel drukker. Hij besloot kennelijk bijna dertig jaar later dat het leger moest. Toen was het af.
RSS