dinsdag 04 augustus 2020 - 16:07
Hhet heeft me wat tijd gekost voor ik begreep dat pratende mensen naast of achter me het niet tegen mij hadden. Vroeger gingen er ook wel mensen over straat die het woord voerden tegen niemand, maar die waren niet goed wijs.
Het blijft vreemd, een ander die alle gebaren en bewegingen maakt van een pratende, die aan iemand iets uitlegt of iets beaamt dat een onzichtbare medemens beweert. Vreemdat het iemand horen praten ook de eigen praatmotoriek aan het werk zet.
Het doet denken aan het schilderij van Jan Breughel met de kinderspelen in de versie van de schilder Michel Van Dam. Hij liet al Breughels mensen weg. Er blijft een angstwekkende leegte over.
En zo zie ik nu mijn eigen straat vol in de leegte gebarende, protesterende of berustende voetgangers zonder geprekspartner.
Het is nog niet geschilderd of gefilmd, hoewel John Cleese wel weg zou weten met een serie 'Silly talks'.
Maar grappig zou het niet meer zijn. Zo gewoon als het is geworden.
RSS